กลุ่มนักล่าปีศาจ T.S.K

มาแล้ววว กลุ่มนักล่าปีศาจT.S.K
Ep.1 -การพบกันของพายุสองลูก-
วันที่ 7 มีนาคม 2014
___คาสึกิ___
วันนี้ก็เป็นอีกวันของผมในช่วงเวลาในการเรียน ผมเองก็ใช้ชีวิตตามปกติจนถึงวันทุกนี้จนกระทั้งเสียงออดดังขึ้นนั้นทำให้รู้ว่านี้เป็นเสียงหลังเลิกเรียน
"เฮ้อ...เลิกเรียนซักที..."ผมพูดออกมา
"นั้นสินะ...แล้วนายจะไปไหนต่อละคาสึกิ?"ผู้ชายที่มีผมสีแดงเหมือนผมก็ถามขึ้น
"ว่าจะไปทำซื้อของก่อนกลับบ้านอะนะ"ผมบอกออกไปแบบนั้น
"แล้วนายละเอสึคิ?...นายจะไปไหนก่อน?"ผมถามเขากลับ
"ก็ตรงกลับบ้านเลย...เดียวต้องไปซ้อมดาบกับมาโคโตะต่อ"เอสึคิตอบกลับ
"อา...ถ้างั้นเจอกันทีบ้านนะ"
"โอ้"เขารับคำพูดของผมแล้วก็แยกกัน
.........................................................................................................
ในขณะที่ผมกำลังซื้อข้าวของไปทำอาหารในตอนเย็น
"อ้าวนี้จ๊ะพ่อหนุ่ม 185เยนจ๊ะ"แม่ค้าคนหนึ่งหยิบของที่ผมเลือกไปทำข้าวเย็นวันนี้
ในขณะที่ผมกำลังจะรับของจะมือแม่ค้า
"!?"ผมรู้สึกถึงบางอย่าง...บางอย่างที่แปลกไปจากเดิม
"นี้พ่อหนุ่มเป็นอะไรไปจ๊ะ?"แม่ค้าถามผมแต่ผมยังยื่นชะงักอยู่กับที่

ความรู้สึกนี้มันอะไรกันมอนเตอร์เหรอ? แต่ว่า...ทำไมเยอะแบบนี้ละ!?

ผมเงียบไปสักพักหลังจากนั้นผมก็รีบรับของจากแม่ค้าแล้วจ่ายเงิน
"ไม่ต้องทอนครับ"
และผมก็วิ่งตรงที่ผมรู้สึกได้ว่ามีบ้างอย่างอยู่ตรงนั้น
.........................................................................................................
หลักจากที่ผมวิ่งมาได้5นาทีก็ถึงจุดที่ผมสัมผัสได้

ไกลเหมือนกันนะเนี้ย...แต่ทำไม...อยู่ตั้ง10กิโล...แล้วใช้ฉันถ่อมาตั้งไกลเพื่อ=[]="

บ่นไปก็เท่านั้น...แต่ผมอยากรู้ว่าทำไมมันมีจิตสังหารของมอนเตอร์มากขนาดนี้แต่ที่สำคัญกว่านั้น...
"พลังนั้นมันอะไรกันแน่?"ผมพูดขึ้นแล้วกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก
ในขณะเดียวกันผมก็ได้ยินเสียงบ้างอย่างดังขึ้น
"ฉับๆๆ"เสียงที่คมกริดนั้นฝาดพาอากาศแบบต่อเนื่องจนผมรู้สึกได้

...ไคเหรอ? แล้วเขามาทำอะไรที่นี้

ผมอดสงสัยไม่ได้เลยเดินเข้าไปดู...แต่สิ่งที่ผมเห็นนั้นคือ
ผู้ชายในชุดคลุมสีฟ้าแต่สิ่งที่สะดุดตามากที่สุดก็คือ ผมสีขาว

ใครกันนะ?แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังจะแย่...

คำถามนั้นเข้ามาในหัวผม...แต่ยังไงก็เหอะต้องทำอะไรสักอย่างถึงจะช่วยชีวิตเขา
"อึก...ดูเหมือนว่ายังพอรับได้อยู่แฮ่...ดาหน้าเขามาได้เลยไอ้..."ชายผมขาวพูดขึ้น
แต่เขายังพูดไม่จบเลยเขากำลังจะโดนสิ่งที่ดุร้ายกว่าสิ่งที่ผมเคยเจอมา
กำลังเล่นงานเขา...ผมเลยหยิบอะไรบ้างแล้วก็ไปเจอของที่อาจเป็นประโยชน์ให้ผมได้นั้นก็คือระเบิด

ไอ้นี้ต้องใช้ได้แน่...

ผมจึงไม่รีรอเลยแกะสลักออกแล้วปาใส่สัตว์ประหลาด
ดูเหมือนว่าจะได้ผลตามที่ผมคาดไว้

ฟิ้ว...ตู้มมม!!!

ผมปาลูกระเบิดที่เพื่อนของผมให้มาใส่หัวสัตว์ประหลาดแล้วระเบิดก็ระเบิดหัวมันกระจาย
"...?อะไรกัน?..."ผู้ชายผมขาวพูดขึ้นด้วยความสงสัยเพราะว่าเห็นหัวสัตว์ประหลาดโดนระเบิดจนหัวกระจาย
"ดูเหมือนว่า...นายจะไม่เป็นสินะ..."ผมพูดขึ้นมา
"นายเป็นใครกัน?แล้วมายืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง"ชายผมขาวยังถามเรื่องที่เขายังสงสัยอยู่
ผมกำลังจะพูดแต่แล้วสิ่งมีชีวิตประหลาดพุ่งชนเข้าใส่ผมจนกระเด็นไปชนกำแพงที่อยู่ข้างหลัง
"เฮ้ย!ไอ้หนู...ไม่เป็นไรนะ"
ชายผมสีขาวพูดขึ้น...แต่เขาก็เงียบลงเมื่อเห็นบ้างอย่างผิดปกติ
"แกนี้นะ...คนเขากำลังคุยกัน...หัดมีมารยาทกันหน่อยดิฟะ!!"ผมพูดขึ้นแล้วเควี้ยงสัตว์ประหลาดหน้าเกลียดใส่ตัวอื่นๆ
"เอาละ...ได้ฤกษ์งามยามดีแล้ว!"
.........................................................................................................
___เวอร์จิล___

ไอ้หมอนี้เป็นใครกันแน่นะ?...แล้วจัดการกับปีศาจพวกนั้นได้ด้วย! ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ

ผมเริ่มรู้สึกว่าเจ้าเด็กผู้ชายอายุประมาณ16-17ปีผมสีแดงที่เข้ามาช่วยผมจัดการกับปีศาจนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ
"นายไม่เป็นอะไรแน่นะ?"ผมถามเด็กผมแดงที่ยืนตั้งหมัด
"ฉันว่า...เอาไว้คุยกันทีหลังดีกว่าไหม"ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มผมแดงคนนี้อยากจะคุยทีหลังจริงๆแฮ่
"มันมาแล้ว!!"เด็กหนุ่มผมแดงพูดขึ้นผมจึงตั้งท่าเตรียมโจมตี
แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมก็คือฝูงปีศาจรวมตัวกันกลายเป็นปีศาจตัวใหญ่ยัก
ซึ่งผมไม่เกรงกลัวปีศาจอยู่แล้วก็กำลังจะชักดาบออกจากฝักแต่ว่า...
...เด็กหนุ่มผมแดงก็เดินเขาไปหาปีศาจที่อยู่ตรงหน้าของผม
"นี้!!จะทำอะไรบ้านะ!!ถอยออกมาเดียวนี้เลยนะ!!"ผมตะโกนออกไปบอกให้เด็กหนุ่มหัวแดงออกมาจากตรงนั้น
"ตัวใหญ่ใช่ย่อยเลยแฮ่...น่าจับเผาชะมัด"เด็กหนุ่มหัวแดงเอ๋ยปากขึ้นซึ่งเป็นคำพูดที่ทำให้ผมอึ้งไปครู่เดียว

จับ...เผาเหรอ?...พูดเรื่องอะไรของเองวะไอ้เด็กเวร!!

"รีบออกมาก่อนที่จะ..."ผมพูดไม่ทันขาดคำเด็กหนุ่มหัวแดงก็โดนเท้าของปีศาจยักเหยียบเขาเข้าเต็มๆ
"ไอ้หนู!!!"ผมร้องลั้นออกมา
ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเห็นภาพแบบนี้ต่อหน้าต่อตาทำให้ความโกรธของผมถึงขีดสุด
"แกนะแก!!...ฉันจะฆ่าแก"ผมพูดด้วยความโกรธที่ลุกเป็นไฟแต่ว่า...
"เจ็บจังเลย"อยู่ดีๆผมก็ได้ยินเสียงคุ้นหู

นาย.....ยังไม่ตาย!...แต่ว่า...คำพูดของแกมันกวนโอ้ยชะมัด

ผมถึงกับอึ้งไปเลยเพราะว่า...
"จากใต้เท้ามันงั้นเหรอ?"ผมมองที่เท้าของปีศาจและก็มองดูดีๆแล้วเห็นว่ากำลังมีไฟลุกตรงเท้าของปีศาจ

ไฟลุกเหรอ?

.........................................................................................................
___คาสึกิ___

ได้เวลาที่ฉันต้องออกจากเท้าไอ้บ้านี้แล้วสินะ

ผมก็เริ่มใช้ดาบที่ไฟลุกของตัวเองแทงเข้าที่เท้าของมันแล้วก็กระโดดออกมาจากตรงนั้น
"กล้ามาที่มาเหยี่ยบฉันนะ..."
"นาย...แต่ว่าได้ไง?"ชายผมขาวยังอย่างจะรู้อยู่ดีว่าอะไรเป็นยังไงกันแน่
"บอกไปแล้วไงว่าไว้ทีหลังก่อน"ผมหันไปบอกชายผมขาว
ผมก็ใช้ความคิดว่าจะจัดการกับเจ้ายักสูงเท่าตึก6ชั้นยังไงดี
และแล้วผมก็ปิ้งไอเดียได้แต่จะได้ผลไหมนะต้องรอดู
"นายส่งฉันไปบนฟ้าได้ไหม?"
"นายบ้าไปแล้วเหรอไง!!"ชามผมขาวพูดขึ้นเลยทันทีที่คิดว่าผมบ้าไปแล้ว
"ส่งฉันขึ้นฟ้าที...เดียวนี้เลย!!"ผมบอกแบบเร่งด่วนชายผมขาวหัวเสียเลยทันที
"ได้!!จัดให้!!"และเขาก็จับแขนผมและเหวี่ยงผมไปกลางอากาศ
"งั้นขอบคุณมาก...ฉันจะได้เผาไอ้บ้านี้ซักที"ผมพูดด้วยน้ำเสียง
"ด้วยเพลงดาบแห่งเปลวไฟของข้า...ข้าขอทำลายศัตรูให้หมอดไหม้"
Sword Fire!!
เจ้าสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้ที่มาที่ไปก็โดนท่าไม้ตายของผมเผาไหม้จนเกรียมเป็นเถ้าถ่านไปในพริบตา
"...ฉันขอบใจนายมากเลยนะ"ชายผมขาวพูดขึ้น
"เรื่องที่ช่วยชีวิตนายนะเหรอ?"ผมถามกลับแต่เขากลับแต่แล้ว...
"ไม่ใช่หรอก..."
"ไม่ใช่...เหรอ? แล้ว...เรื่องอะไร?"ผมพูดด้วยคำถามที่ทำให้ผมสงสัย
"ที่ฉันขอบใจนายก็เพราะเรื่องงานต่างหาก"คำตอบของเขานั้นทำให้ผมอึ้งไปชั่วขณะนึง
"งานเหรอ?...แล้วงานอะไร?"ผมถามเขา
"งานรับจ้างฆ่าปีศาจ"คำตอบของเขาก็เป็นที่แน่ชัดว่าเป็นรับจ้างฆ่าปีศาจแล้วก็แสดงว่าที่ผมสู้ด้วยก็คือปีศาจเช่นกัน
"ง...งั้นเหรอ..."
"ดูเหมือนว่า...นายจะตกใจมากเลยนะ"
"ก็นะ...งั้นฉันไปก่อนละ"ผมกำลังจะบอกลาชายผมขาวแต่ก่อนหน้านั้น
"อ๋อ!เกือบลืมไปเลยนายชื่ออะไรเหรอ?"ผมหันไปถามชายผมขาว
"ฉันชื่อเวอร์จิล...แล้วนายละ?"
"ฉันชื่อคาสึกิ...ชิโยสุเกะ คาสึกิ"
"งั้นเหรอ...ดูเหมือนว่านายกำลังรีบงั้นก็ไปละแล้วก็นะ...รับนี้ไป"เขาพูดเสร็จแล้วโยนบางอย่างให้กับผม
"นี้มัน...นามบัตร?"ผมได้รับนามบัตรอะไรสักอย่าง
"ถ้าอยากจะเจอฉันก็ไปหาได้ทุกเมื่อเลยนะ..."
"อา...ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ"ผมบอกคนที่ชื่อเวอร์จิลว่าต้องไปแล้วผมก็เลยแยกกลับบ้าน

แต่ว่า...การต่อสู้ครั้งนี้มันยังไม่จบแน่ๆ

Ep.1 -การพบกันของพายุสองลูก- -End-